Zondag was het zo’n mooie zomerdag zoals we er dit jaar nog weinig hebben gehad waarbij de lucht hemelsblauw was. In het Engels noemen ze het “cerulean” – van dat azuurblauw wat je op iedere makelaarsfoto ziet maar wat we in het echt maar een paar keer per jaar meemaken. Om 9.00 riep de Margarethakerk ons op ter kerkgang. Waar het vroeger in Monster klonk als BimBAm (“Kom Toch” zie mijn moeder) klinkt het hier als Bing Bing door de lichtere klok. Maar qua kerkgang is het in Norg een woestijnlandschap geworden. De campingdiensten zijn al een aantal jaren gestopt omdat de organisatoren die dat gratis deden ook in de 80 nu zijn. En die Margarethakerk is als een weduwe in een mooie jurk waar de familie niet meer naar omkijkt want alhoewel het was beloofd dat er ten minste op de kerkelijke hoogtepunten van het jaar diensten zouden zijn was de kerk dicht met Pasen, Hemelvaart en Pinksteren en staat de Margarethahoeve in de stille verkoop waardoor exploitatie van het gebouw heel moeilijk za...